عوارض خون‌ریزی ناشی از حوادث (تروما)، بیمارهای مادرزادی مانند اختلال در فاکتورهای انعقادی و خون‌ریزی­های کنترل نشده در جراحی­ها، عامل اصلی مرگ و میرها قبل از درمان است. از دست رفتن حجم بالای خون سبب آسیب به اندام­های حیاتی بیمار، ایجاد شوک و در نهایت مرگ می­گردد. براساس آمار سازمان جهانی بهداشت حدود40% از مرگ ومیر­ها در حوادث ناشی از خونریزی­های کنترل نشده است. بنابراین بدیهی است کنترل موثر خونریزی به عنوان خط اول درمان نقش اساسی را در نجات جان مصدومان ایفا کند. از این رو تحقیقات بین‌رشته‌ای وسیعی بر روی توسعه مواد و فناوری‌های مرتبط با توقف خون‌ریزی (هموستاز) متمرکز شده‌اند.

واژه هموستاز (اصطلاح “hemo” به معنی خون و “stasis” به معنی توقف خون‌ریزی) برای اولین بار توسط یونانیان باستان برای توصیف پدیده بند آمدن خون‌ریزی هنگام استفاده از زاج بر روی زخم به کار برده شد. اگرچه شواهد استفاده از محصولات بندآورنده و انعقادی از زمان رومیان و یونانیان باستان مشاهده می­شود، اما مفهوم مکانیسم بندآورندگی برای اولین بار توسط Morawitz در سال 1905 گزارش گردید. در این گزارش بر نقش پلاکت­ها، ترومبین، فیبرینوژن و فاکتورهای بافتی در فرآیند انعقاد خون اشاره شد. در قرن 20 ام این عوامل به‌عنوان عوامل انعقادی یا لخته کننده خون شناخته شدند.

دریک بافت سالم، سلول­های اندوتلیال رگ­های خون با ترشح عوامل ضد انعقادی مانند مولکول­های شبه هپارین و پوشش پروتئوگلیکانی خود از تجمع عوامل انعقادی جلوگیری می‌کنند. مکانیسم هموستاز با ایجاد آسیب به جدار رگ­های خونی و تماس خون با سلول­ها و عناصر بافتی خارج از اندوتلیوم آغاز می­شود. اولین پاسخ بدن به خون‌ریزی انقباض عروق خونی به‌منظور کاهش جریان خون در محل جراحت است. در مرحله بعدی فاکتورهای انعقادی ازجمله فاکتور فون ویلبراند (VWF) ترشح ‌شده از سلول­های اندوتلیال منجر به تجمع و فعال‌سازی پلاکت­ها در محل زخم شده که به این مرحله هموستاز اولیه گفته می­شود. در ادامه، فعال‌سازی پلاکت­ها همراه با دخالت سایر عوامل انعقادی باعث شروع و انتشار فرآیند لخته شدن به‌واسطه تشکیل فیبرین­ها می­شود که به آن هموستاز ثانویه می‌گویند. شناخت فرآیند­های هموستازی، منجر شده که­ محققان با استفاده از حوزه بیومیمتیک (الهام از فرآیندهای زیستی) بر روی توسعه ابزارهای هموستاز متمرکز شوند. این حوزه هم از جنبه‌های مکانیکی دخیل در فرآیند هموستاز مشابه فرآیند انقباض عروق خونی و هم از عوامل انعقادی دخیل در فرآیندهای هموستازی الهام می‌گیرد. بر همین اساس نیز انواع مختلفی از بندآورنده­ها در اشکال مختلف مانند بندآورنده­های فیزیکی- مکانیکی، جاذب­های فعال و غیرفعال طراحی ‌شده‌اند.